«
»

WOT 012: Vriend

Geplaatst op donderdag 22 maart 2012 | 12 Reacties

Een woord waarmee ik weinig heb eigenlijk… ik heb ze namelijk niet, ooit wel gehad, maar om verschillende redenen zijn ze er niet meer… terwijl ik het wel mis en graag weer één vriend of vriendin zou willen hebben… maar vind dat eigenlijk vrij moeilijk, elke keer als ik dat ik iemand gevonden heb, dan blijven ze niet hangen… ze vertrekken steeds weer uit mijn leven, en erger de meeste zonder een bericht of wat dan ook achter te laten… opeens willen ze je vriend niet meer zijn… maar goed denk dat het makkelijker is om bij het begin te beginnen…

Op de lagere school, vanaf de kleuterklas had ik direct al één hele goede vriendin… Esther bleef dat jaren lang, en had dat wellicht nog kunnen zijn, ware het niet dat haar ouders uit elkaar gingen… ze ging ergens anders wonen, maar dat was nog wel te doen, maar voor ik het door had verhuisde ze van Noord Holland naar Overijssel… we zijn er nog wel een paar keer geweest… maar het voelde niet meer als vriendinnen zijn… In de tweede klas kreeg ik er nog twee andere vriendinnen bij, Corrie een jaar ouder dan mij en we hebben eigen een knipperlicht vriendschap gehad… soms zagen we elkaar gewoon erg lang niet… geen idee meer waarom, maar we konden toch meestal wel verder… we hebben vrij lang contact gehouden… op dit moment heb ik er alweer jaren niet gezien of gesproken denk dat het bijna 10 jaar geleden is… maar zij heeft nog wel contact met mijn moeder… en dat is goed, want haar moeder is op zeer jonge leeftijd overleden…

De andere vriendin was Lorainne, en dat was een leuke vriendschap, zij hoorde overal bij… kon overweg met iedereen, en na de lagere school gingen wij in eerste instantie naar de zelfde school, maar na een jaar ben ik van school veranderen, en daarna zagen we elkaar zeer weinig meer… heb haar tijdens de school reünie (dik 10 jaar geleden) gelukkig nog even kunnen zien… vlak daarna is zij naar het buitenland geëmigreerd, en ze was op reünie om een paar mensen te zien, waarvan ik er één was, en dat voelde goed… tijdens mijn middelbare schooltijd heb ik eigenlijk maar één vriendin gehad Manon… maar toen ik in het vierde jaar van school ging, heb ik haar niet meer gezien…

Toen ik elf was, ging ik op dansles, en daardoor leerde ik Dirk kennen (die meer een soort broer voor me was, een vriendschap die kapot ging toen hij trouwde en verhuisde, maar met zijn ouders heb ik nog wel eens contact, en mijn ouders ook)… en via hem leerde ik zijn vriend Fred kennen, welke 23 jaar lang een goede vriend voor me was… tot hij zijn partner leerde kennen, die begreep niets van de vriendschap tussen een man en een vrouw… en sindsdien zie ik hem niet meer, erg jammer… ik leerde via dansen Cor kennen, en die bleek een vriend van Fred (wereldje is soms heel klein)… en sinds ik in Den Helder woon, is die niet meer op bezoek geweest… al spreek ik hem af en toe nog wel via Facebook, kortom na 23 jaar is deze vriendschap niet meer wat het was…

Ik ben gaan samenwonen met mijn ex, en leerde via een vriend,  de zus van een andere vriend kennen… Astrid, en zij was jaren lang de enige vriendin die ik had, acht  jaar lang om precies te zijn… helaas bleek zij een dubbele agenda te hebben, want zeven jaar lang, was zij degene die het bed regelmatig deelde met mijn ex, wat de reden dus was dat mijn ex en ik uit elkaar gingen… kortom mijn enige vriendin, die ik dacht door en door te kennen, en die ik blindelings vertrouwde, die heeft het woord vriend een totaal andere betekenis gegeven…

Daarna heb ik nog wel een paar vrienden gehad, en met één van hen, Kenneth heb ik via Facebook nog immer contact… maar sinds Pascal bij me is komen wonden, zie ik niemand meer… en dat had ik niet verwacht, want het hebben van een relatie, hoeft niet een vriendschap te verpesten, is mijn mening… gelukkig heb ik sinds ik verhuisde naar Den Helder wel een aantal mensen leren kennen… Ria, is denk ik het dichtste bij een vriendin wat ik op het moment heb… verder heb ik veel kennissen, door het salsadansen, de fotoclub en mijn werk als postcode… en via blogmeetings leuke mensen leren kennen, en ik dacht daar ook een vriendin in één van hen gevonden te hebben… maar helaas dat bleek kennelijk van één kant te komen… zonder reden en uitleg ben ik aan de kant geschoven… het woord vriend haalt in mijn geval dus een berg herinneringen op…

© Aline

Geschreven voor WOT (write on thursday), ook mee doen lees de spelregels
Meer verhalen lezen met deze opdracht, kijk dan hier bij de reacties

Reacties

12 Reacties to “WOT 012: Vriend”

  1. patricia
    maart 23rd, 2012 @ 06:58

    Sommige “vrienden ” o herkenbaar ik heb nu ook geen vrienden meer echt zo stom hoe het soms loopt

  2. Di Mario
    maart 23rd, 2012 @ 07:15

    Wat een verhaal zeg. Soms kun je een reden toch niet altijd aanwijzen.

    Love As always
    Di Mario

  3. Marja
    maart 23rd, 2012 @ 09:08

    Ontzettend jammer dat het allemaal zo gelopen is.
    Wij hebben gelukkig een aantal goede vrienden en dat al sinds de jaren 70.

  4. Ruud
    maart 23rd, 2012 @ 09:21

    Koude rillingen krijg ik van je verhaal… Het klinkt zo alleen, zo eenzaam. Goed dat Pascal er is, maar zorg goed voor jezelf, want ook buiten een relatie met ‘de’ vriend zijn vrienden heel belangrijk!

  5. Jannie
    maart 23rd, 2012 @ 14:50

    Ik voel enorm met je mee Aline, ik heb ooit een vriendin gehad vanaf de kleuterschool tot de middelbare school.En door dat er een derde in het spel kwam werd ik aan de kant geschoven wat mij toen veel verdriet heeft gedaan.
    Ik ben nu gelukkig met ons gezinnetje waar jij er èèn van bent.

    Liefs Schoonmama.

  6. Gabi
    maart 23rd, 2012 @ 22:02

    @ Aline,

    Heel herkenbaar… het loopt vaak raar in het leven dat is zeker.
    Zelfs dacht ik ooit heel veel goede vrienden te hebben maar toen het er echt op aan kwam… vergeet het maar! Wat heb ik toen het kaf van het koren kunnen scheiden. `Tuurlijk deed die ontdekking pijn maar ik ben sterker uit de strijd gekomen en bind me sinds toen veel minder snel aan mensen.

    Lieve groetjes,

    Gabi

  7. Aline
    maart 24th, 2012 @ 16:18

    @Patricia ik heb wel heel veel kennissen… maar echt vrienden maken is lastiger…

  8. Aline
    maart 24th, 2012 @ 16:18

    @Di Mario is inderdaad een verhaal waar ik even voor ben gaan zitten…

  9. Aline
    maart 24th, 2012 @ 16:19

    @Marja prijs je gelukkig, mijn moeder had een vriendin, en na 36 jaar was het opeens over…

  10. Aline
    maart 24th, 2012 @ 16:21

    @Ruud ik zorg prima voor mezelf, en naast Pascal zijn er gelukkig nog de buren een groepje waar we het goed mee kunnen vinden… en vele kennissen…

  11. Aline
    maart 24th, 2012 @ 16:22

    @Jannie dank je, maar familie is niet hetzelfde als een vriendschap… en jij hebt je hobbymaatje nog… Wink

  12. Aline
    maart 24th, 2012 @ 16:23

    @Gabi inderdaad, maar juist toen ik ze hard nodig hadden waren Cor en Fred wel van de partij… dus snap het nu niet zo goed meer, de afstand van mij naar hun zou toch hetzelfde moeten zijn als andersom… Wink

Geef een reactie

Je moet ingelogd zijn om reacties te geven.