Oma’s vaas
Geplaatst op vrijdag 27 januari 2012 | 15 Reacties
Ze trok de deur zachtjes achter haar dicht, ze was blij dat ze weer thuis was. Wat een rare avond was het geweest, ze had zo naar deze veiling uitgekeken. In de hoop die hele leuke vaas nu eindelijk eens te kunnen bemachtigen. De vaas die vroeger bij haar oma thuis in huis stond, die na haar dood verkocht was. Nou ja haar ouders hadden de woning en complete inboedel in één keer van de hand gedaan. Zonder dat zij maar één ding had kunnen uitzoeken. Vandaag was het weer niet gelukt, dit was al de vierde keer dat ze er naast greep.
Ze wilde dat ze al het geld van de wereld had, maar dan zou het te makkelijk zijn, dus dat was niet de juiste oplossing. Eigenlijk was ze best trots dat ze vele van de spulletjes van haar grootouders weer terug gevonden had. Het was een hobby geworden om ze op te sporen, en dan terug te kopen. Het meeste lukte voor kleine vergoedingen, en soms kreeg ze het zelfs gratis mee, als ze de foto’s van haar oma’s ouderlijke huis liet zien, met alle spullen erin. Haar ouders moesten eens weten wat ze aan het doen was, maar ze had het altijd gezellig gevonden bij haar opa en oma.
Maar de vaas die altijd in de keuken, op tafel had gestaan die bleek achteraf heel duur te zijn. En telkens als deze van eigenaar veranderde werd hij meer waard. Ze zou dus verder moeten sparen, en dan rechtstreeks een bod uit moeten brengen. De emotionele waarde van dit mooie erfstuk was voor haar onbetaalbaar. Er hadden altijd bloemen in gestaan, en meestal waren het die van haar geweest. Die ze dan geplukt had in de grote tuin, en als ze daarmee naar oma liep, dan belandden ze in die hele mooie grote vaas.
Wat de vaas zo bijzonder maakte was de opdruk van een paar aardbeien. Deze bleken geschilderd te zijn door een beroemde schilder. Een unieke ervaring voor zowel de schilder als de pottenbakker die deze vaas gemaakt had. Tevens bleek de vaas 300 jaar oud te zijn, en de staat waarin hij verkeerde was bijzonder goed. Hierdoor was het gewild bij vele opkopers en verzamelaars, iets waardoor ze steeds weer net naast het net viste.
De deurbel verbrak de stilte en haar gedachten. Toen ze open deed stond de opkoper voor haar deur. Na enig uitleg bleek dat hij haar de vaas wilde schenken. Tevens verzekerde hij haar dat deze vaas niet zo gek duur was, dat er een oplichter in het spel was. Hij had er een taxateur bij gehaald, voor de verzekering. En toen bleek dat dit een regelrechte kopie was, moest hij aan haar denken. Hij had haar adres opgevraagd, en besloten dat deze vaas voor haar was.
© Aline
Geschreven voor Vijf van Vrijdag, ook mee doen lees de spelregels
Meer verhalen lezen met deze opdracht, kijk dan hier bij de reacties
januari 27th, 2012 @ 09:10
Een heerlijk verhaal met een goed einde. Leuk om te lezen.
Alleen “belande” even wijzigen in “belandden”. ;o)
januari 27th, 2012 @ 14:32
Ja,het plateel van grandmaman staat hier in my yellow room mooi te wezen.Rode tulpen met witte puntjes,net 11jes.
januari 27th, 2012 @ 14:34
Er bestaat ook nog een theemeubeltje van glas,mss kan ik dat ook nog erven.
Maar waar laat je het?
januari 27th, 2012 @ 14:35
Mijn enorme vaas is bedrukt met dezelfde tournasols als bij Van Gogh!
januari 27th, 2012 @ 14:37
Aline,er bestaan echt nog aardige mensen ipv oplichters,die ALLES bij elkaar liegen!
Wat fijn voor jou.
januari 27th, 2012 @ 15:39
@Marja dank je wel, en aangepast…
januari 27th, 2012 @ 17:24
Mooi verhaal, maar het deed me ook eventjes denken aan een vader van een pas overleden dierbaar familielid. “Dit mag jij wel hebben”, zei hij en reikte het haar aan. Maar toen hield hij het nog stevig vast en hij voegde er meteen aan toe: “of is het wat waard?”
Van de opkoper was het in eerste instantie logisch natuurlijk, dat hij zijn handeltje niet uit handen gaf. En het was geweldig van hem, dat hij haar opspoorde en haar de vaas toen bracht.Gelukkig zijn er ook nog een heleboel van zulke fijne mensen.
januari 27th, 2012 @ 21:09
Mooi verhaal zeg. En zo loopt het toch nog goed af, dat klinkt me als muziek in de oren.
Love As Always
Di Mario
januari 27th, 2012 @ 22:58
@Fleur het is een fictief verhaal he… Maar wel leuk dat je zo enthousiast bent…
januari 27th, 2012 @ 22:59
@Babbelegoegje ga er vanuit dat die mensen er ook zijn ja…
januari 27th, 2012 @ 23:00
@Di Mario dacht zal eens een verhaal schrijven met een goed mooi einde…
januari 28th, 2012 @ 07:40
Wat een leuk verhaal
Ik ga vanaf nu terug actiever proberen te bloggen dus misschien doe ik de volgende keer wel terug mee.
januari 28th, 2012 @ 11:02
@Voetje dank je wel, en leuk dat je weer mee gaat schrijven…
januari 29th, 2012 @ 09:18
Mooi verhaal. Maar je vraagt je wel af hoe ze nu emotioneel om moet gaan met deze aanwinst. Blijft het zo dat ze haar opa en oma nog steeds eert met een nagemaakte vaas? Of gaf die waarde van de vaas een extra ondersteuning voor haar idee dat opa en oma het waard bleken om te verzamelen wat die mensen ooit in huis hadden staan en haar die nostalgische gevoelens verschafte. Mooi dilemma.
januari 29th, 2012 @ 18:00
@Leo ik ben ervan uit gegaan dat het bij haar ging om het feit dat het van opa en oma was geweest… maar jij maakt er mooier dilemma van…