«
»

Schrijfveren 005

Geplaatst op dinsdag 16 augustus 2011 | 8 Reacties

Medeplichtig

“Vertel nog eens precies hoe het gegaan is?” Vroeg de politieagent die tegenover hem zat. “Daarmee bedoel ik de waarheid, geen leugen, dit is echt je laatste kans”. Hij zuchtte diep en dacht na, hij had een paar opties. De waarheid vertellen, liegen of wachten op zijn advocaat. De laatste zou hem schuldig laten lijken, de tweede zou uit kunnen komen, en dan was hij alsnog de klos. De eerste keuze leek hem het veiligste, maar dan wilde hij wel een deal maken. “Als ik u vertel wat er precies afspeelde, wat gebeurd er dan met mij?”, vroeg hij onzeker. “Dat hangt helemaal van jouw aandeel af, ik kan je nu niets beloven”. Hij moest even nadenken, geen belofte, waarom zou hij dan de waarheid vertellen, en het zich zelf moeilijk maken. “Sorry, maar waarom zou ik u de waarheid vertellen, zonder gecompenseerd te worden?” “Het is uw taak om uit te zoeken wat er gebeurd is, het is niet aan mij, om het mezelf nog moeilijker te maken”. 



Hij zag dat de agent onder de indruk was van zijn woorden, en even na moest denken. “Als jij mij precies kan vertellen wie het gedaan hebben, en hoe, en daarna tegen ze getuigd, dan kan ik wel een deal maken”. “Getuigen?” hij schrok zichtbaar. “Je bedoeld dat ik in een rechtbank mijn verhaal moet gaan herhalen?” De agent keek hem nu iet wat geïrriteerd aan “Natuurlijk, alleen dan kan ik je beschermen, dan ben je de hoofdgetuige, en dan loop je hier straks weg zonder straf”. “Maar ik heb zelf helemaal niets gedaan, ik was gewoon op de verkeerde tijd, op de verkeerde plaats”.  “Ik ken de personen, omdat we naar dezelfde school gaan, maar het zijn geen vrienden van me”. “Maar als je me laat getuigen, dan bestaat de kans dat ze me gaan terugpakken, en daar zit ik niet op te wachten natuurlijk”. Zo daar kon de agent het even mee doen, hij vertelde de waarheid, zonder details te geven.

“Als je hebt toegekeken, zonder iets te doen, dan ben je medeplichtig en dat is net zo goed strafbaar”.  Maar Mark liet zich niet snel van zijn stuk brengen. “Dus als iemand van een viaduct springt, en daarbij zijn nek breek, dan ben ik schuldig aan zijn zelfmoord?” “Als jij het niet gedaan zou hebben Mark, dan kan je gewoon het verhaal vertellen, zonder vrij uit te willen gaan”. “Je spreekt jezelf namelijk erg tegen, als jij een getuigen bent, dan is er verder niets aan de hand”. Mark kreeg het zwaar benauwd, volgens hem had hij niets kunnen doen. Maar hoe zou de agent het zien, zou die hem straks gaan aanklagen, wegens nalatigheid? Hij was nou eenmaal geen held, hij was nog steeds in twijfel. “Mark mijn geduld begint nu op te raken, vertel gewoon wat er gebeurd is, straks ben jij de enige die ik voor die misdrijf heb opgepakt, en je snapt wat de kranten dan gaan schrijven”, de agent besloot de druk nog wat op te voeren.

“Oke, ik vertel u het verhaal, ik zag een man en een vrouw, toen ik op weg was naar mijn huis”. “Ik herkende ze van school, en zij vroegen mij om een lift". "Even later wilde ze dat ik stopte bij het benzinestation”. “De man stapte uit, liep naar binnen, deed een masker over zijn gezicht, en toen had ik gelijk al door dat er iets niet helemaal goed was”. “Maar aangezien de vrouw nog in de auto zat, en kennelijk nogal genoot van alles wat haar vriend deed, kon ik geen kant op”. “Dat ik twijfelde en bang was, maakte dat de vrouw een mes pakte en mij bedreigde”.  “Als ik ook maar iemand hier iets over zou vertellen, dan zouden ze me vinden en afmaken”. “Een paar tellen later hoorde ik een schot, en kwam de man naar buiten gerent”. “Ik werd gesommeerd te rijden, maakte niet uit waarheen, als het maar weg was van hier”. “Ik had geen idee wat er precies gebeurd was daar binnen, maar dat schot bleef me dwars zitten, misschien was het een waarschuwing geweest”.

“Bij een hotel langs de snelweg moest ik stoppen, daar zijn ze uitgestapt”. “Daarna ben ik terug gereden naar het benzinestation, ik wilde weten wat daar gebeurd was”. “Of er iemand gewond geraakt was, of ik iets kon doen”. ”Ik voelde me verantwoordelijk, omdat ik dat stel een lift gegeven heb”. “Toen ik daar aankwam, ben ik naar binnen gegaan, en voor ik kon kijken wat er aan de hand was, zat ik hier”. De agent zat al die tijd aantekeningen te maken, “Denk je dat je de man en vrouw zou herkennen?” “En nog iets, waarom heb je niet gelijk gebeld met 112 toen het stel je auto had verlaten?” Mark keek de agent aan, “Natuurlijk kan ik ze herkennen, en u kan dan zelf ook”. “Ik mag dan vergeten zijn te bellen, ik zal nimmer vergeten hoe ze er uit zien”. “Als u mijn telefoon pakt, zult u daar een foto aantreffen van het stel, en daarmee ben ik hopenlijk klaar hier”.

© Aline

Geschreven voor Schrijfveren, ook mee doen lees de spelregels en de opdracht hier

Categorie: Schrijfveren, Verhalen

Reacties

8 Reacties to “Schrijfveren 005”

  1. Frans54
    augustus 16th, 2011 @ 08:08

    Als dit het ware verhaal is – en gezien het feit dat hij terugkeerde lijkt mij daar op te wijzen – maakt hij zich volgens mij om niets ongerust. Behalve dan waar het zijn angst voor wraak betreft. Hij heeft zichzelf door het meenemen van lifters in een lastig parket gebracht.

  2. klaproos
    augustus 16th, 2011 @ 08:29

    phewww altijd opletten maar alineSmile
    wat schrijf je goed.
    je mag met plaat op reisSmile

  3. Aline
    augustus 16th, 2011 @ 09:05

    Ja ik denk meer dat hij zich zorgen maakt, omdat hij op de plaats delict is opgepakt… en het is straks zijn woord, tegen dat van die twee anderen…

  4. Aline
    augustus 16th, 2011 @ 09:06

    Het is inderdaad altijd opletten geblazen… en dank je wel, waar gaat de reis heen en weet Plato het al?.. Wink

  5. OBAtest
    augustus 16th, 2011 @ 16:59

    Wie zich schrijver wil noemen, kan zich eigenlijk niet veroorloven om fouten te maken in zijn Nederlands. Als volstrekte leek zie ik er al een paar in de eerste zin :
    politieagent is één woord, tegenover ook. Een agent verhoort niet, dat doet een rechercheur. Je moet alles 3 keer controleren. Voor een lezer zijn fouten als losliggende tegels op het fietspad. Eentje is eigenlijk al teveel, als het er meer zijn, neem je in het vervolg een andere route.

  6. Aline
    augustus 16th, 2011 @ 19:39

    Ik noem mijzelf geen schrijver, ik ben slechts een amateur die verhalen schrijft… en ik denk dat ik me er goed doorheen geslagen heb om vanmorgen vroeg nog een verhaal te schrijven voor het slapen gaan, terwijl mijn spellingscontrole weigerde mee te werken… Maar bedankt voor de aanvulling…

  7. Min
    augustus 17th, 2011 @ 10:01

    Nou hier heb ik ook van genoten… Ik ga snel verder lezen naar nog meer smakelijke schrijfstukken Wink

  8. Aline
    augustus 17th, 2011 @ 10:37

    Dank je wel, zag en het woord bij Schrijfveren en dacht dat moet toch te doen zijn…

Geef een reactie

Je moet ingelogd zijn om reacties te geven.