«
»

ZoZ – 11

Geplaatst op zaterdag 10 april 2010 | 14 Reacties

Zorg

Een woord waar je veel kanten mee op kan, en dat klopt er zijn meerdere betekenissen… ik ga in op een paar vormen in en ga een paar dingen beschrijven die ik zo al mee gemaakt heb met artsen en ziekenhuizen… de zorg die mijn lichaam nodig heeft, of in sommige gevallen misschien wel niet…

Ik ga terug naar het jaar dat ik acht jaar jong was, 1981 om precies te zijn (voor zover ik me kan herinneren)… ik werd voor de derde keer in mijn leven geopereerd… omdat ik vrij veel moedervlekken bezit (alleen over mijn linker lichaam trouwens… je kan me precies door midden snijden, en rechts vind je er helemaal niets)… ik werd geholpen aan een lange baan aan de binnenkant van mijn linker been, omhoog langs mijn vagina en zo door naar voor tot boven in de schaamstreek… een operatie die zeer succes vol was… alleen hij had wat nare gevolgen… sinds die operatie kon ik namelijk niet meer lopen… ik bleef omvallen, mijn moeder is verhaal gaan halen bij de dokters… en na lang zoeken zijn er achter gekomen dat er tijdens de operatie wat fout gegaan is… ze hebben namelijk te veel en verkeerd op mijn knie gedrukt… waardoor een verlamming ontstaan was… er zijn verschillende testen gedaan, waaronder een acupunctuur test, en die wees gelukkig uit dat het goed ging komen… ik heb nog een paar weken met krukken gelopen, en alles is gelukkig hersteld… ik ben aan een verlamming ontsnapt…

© Aline
Geschreven voor Z-o-Z,

Ik ga opnieuw een tijdje terug, nu naar het jaar 2000… ik werd ziek had last van een zweepslag en dat zou met een week over zijn… dat was ook zo, maar precies een week later kreeg ik op dezelfde plek heel veel pijn, en mijn huisarts was toen op vakantie… kreeg een vervanger, en ik kende haar goed… vertelde mijn symptomen en volgens haar onderzoek bleek ik een hernia te hebben… ik moest een week rusten… maar het werd erger en erger… ik kreeg weer andere medicijnen… regelde dat mijn vriendin wat huishoudelijke taken overnam… een buurvrouw van verderop in de straat liet onze hond uit, als ze met haar hond ging lopen… kortom ik zal aan huis gekluisterd… einde van de tweede week rust, gaf ze aan dat ze voor maandagochtend een afspraak in het ziekenhuis gemaakt had… mijn toenmalige partner regelde vrij en mijn vriendin vroeg ik of ze kon helpen die maandag… want ik op dat moment niet veel meer, en ik wilde wel schoon naar het ziekenhuis… dus samen hebben zij mij gewassen… en zijn we met zijn drieën van Bovenkarspel (waar ik woonde) naar Hoorn naar het ziekenhuis gegaan… ik moest daar heen voor een kuit echo… en mijn schoonzus had mij uitgelegd dat dit voor een trombose controle was, een soort van worst case scenario om mee te beginnen… en als dat het niet zou zijn, volgende aan de hand daarvan een ander onderzoek… de kuit echo, was echter positief, wat bleek ik had helemaal geen hernia, maar trombose, en die was al tot voorbij lies door geschoten… als ik een dag later gepland had gestaan… hadden ze me niet meer kunnen helpen… ik ben met spoed opgenomen in het ziekenhuis… en mag eigenlijk blij zijn dat ik er nog ben… helaas voor mij blijk ik geen uiterlijke kenmerken van de trombose te bezitten… anders zou de arts het sneller hebben kunnen ontdekken… maar het verhaal krijgt nog een staartje… ik kwam er namelijk achter dat mijn oma trombose bleek te hebben… en dat heeft zij voor de hele familie verzwegen… iets waar ik heel veel moeite mee heb gehad, want als zij het wel verteld had… al was het maar op het moment dat ik ziek werd… dan had ze me heel veel leed kunnen besparen… op dat moment ben ik de familie gaan inlichten… want het erg belangrijk dat als je wat mankeert, je kan zeggen wie welke ziekte hebben, wat ik een vorm van zorg vind… kortom ik heb nog 6 jaar lang bloedverdunners geslikt, omdat het erg lang duurde in eerste instantie voor de trombose mijn lichaam verlaten had…

We maken nog een klein sprongetje donderdag 12 juni 2008, kreeg ik last van buikpijn… ben gelijk bij de huisarts geweest… en die kon zo snel niets vinden… de pijn werd erger… weer naar de huisarts… die bloed liet onderzoeken, en daar kwam wel iets uit, maar het wees niet duidelijk iets aan… ik moest steeds wachten en wachten… nog wel op een buik echo geweest tussentijds… en op 10 juli wil de huisarts mijn afspraak verzetten tot laat in de middag… waarop ik heb laten weten het er niet mee eens te zijn… ik had immers al 4 weken buikpijn en dat zo’n 24 uur per dag… en dat er echt iets aan gedaan moet worden… omdat ik mijn poot stijf hield kon ik gelijk komen (ook goed dacht ik)… wat er dan gebeurd is eigenlijk niet voor herhaling vatbaar… ik kreeg medicijnen voorgeschreven voor een maagzweer… want hij kon het niet vinden, en hij had een afspraak gemaakt voor 19 augustus… beide dingen vielen heel erg verkeerd bij mij… ik ga ten eerste geen medicijnen slikken terwijl de diagnose niet vast gesteld is… en 19 augustus, zou nog zeker 5 weken weg zijn… ik ben heel boos geworden op de huisarts, en zo bij hem vandaan weg gelopen met Pascal en we zijn naar de EHBO post gegaan… waar we de situatie hebben uitgelegd… bij het onderzoek van de EHBO arts krijg ik alleen maar meer pijn en schreeuw het letterlijk uit van de pijn… er worden meerdere tests gedaan… en de conclusie is een blaasontsteking, waar al 5 weken niets mee gedaan is… helaas heb ik geen uiterlijk kenmerken (he die ken ik ergens van)… maar wel iets wat simpel te herkennen is, als mijn huisarts een urine onderzoek zou hebben uitgevoerd… maar er is meer aan de hand… krijg eerst een antibiotica kuur mee voor een week… de ergste pijn gaat hier inderdaad mee over… maar de internist is nog een tijdje bezig en wel tot oktober aan toe… omdat er tussen elke test steeds weer 3 of 4 weken zitten, dat je moet wachten… om tot de conclusie te komen, dat de vergeten blaasontsteking… gezorgd heeft voor een spastische darm ofwel pds (prikkelbaar darm syndroom)… dit laatste heeft tot gevolg dat ik de rest van mijn leven 2 keer daags medicijnen moet innemen… en dat ik sinds eind 2008 elke menstruatie het uitschreeuw van de buikpijn… iets wat mij onbekend was… gezien ik daar nog nimmer problemen mee had gehad…

Kortom ik heb al 3 gevallen meegemaakt waarin de zorg gefaald heeft… en die nu zorgen dat ik blijvend pijn heb, blijvend medicijnen dien te slikken… regelmatig een blaasontsteking heb… omdat die ene niet gelijk gevonden was… heel veel kosten dus die inmiddels mij elk jaar geld en narigheid kosten… daarnaast kan ik geen levensverzekering meer afsluiten omdat ik trombose heb gehad… een ziekte die nog altijd doodsoorzaak nummer 1 is… alleen omdat ik er niet gelijk bij was…

Een oplossing voor dit onderwerp, beter en sneller werken in ziekenhuizen… de onderzoeken moeten elkaar veel sneller opvolgen… ik heb een nieuwe huisarts, aan wie ik eerst gevraagd heb wat zij doet, als ik aangeef dat ik buikpijn heb… haar antwoord was gelijk dat ik urine moest gaan afstaan… en kijk daar hou ik van een huisarts die niet bang is om de simpelste dingen te doen… die niet gaat gissen… een huisarts waar ik mij veilig bij voel… eentje aan wie je wel de zorg van je lichaam toe kunt vertrouwen…

© Aline
Geschreven voor Z-o-Z, ook mee doen lees de spelregels
Meer gezeur lezen met dit onderwerp, kijk dan hier bij de reacties

Reacties

14 Reacties to “ZoZ – 11”

  1. ♫ Melody ♫
    april 10th, 2010 @ 16:28

    Heftig wijffie en zo herkenbaar, ik kom er nog wel eens bij je op terug.
    PDS kan ook zonder medicatie hoor, mijn kids en ik doen het al jaren!
    En dat je ZOZ zo lang is, geeft totaal niet, dit verhaal had het gewoon nodig!
    knuffxx

  2. Aline
    april 10th, 2010 @ 16:30

    @ Melody ik hou het voorlopig bij wat mijn huidige huisarts voorschrijft… en dat zorgt dat ik de minste pijn heb… alleen als ik ongesteld ben is het even vervelend… of als ik weer een blaasontsteking heb… en dank je, lucht weer even lekker op, om dingen van je af te schrijven…

  3. minoesjka
    april 10th, 2010 @ 16:56

    Phoe…..heftig verhaal hoor…….Dit is dus zorg die geen zorg is maar nalatigheid!!
    Wat dat betreft ben jij er ook weer een voorbeeld van dat het met de zorg in ons landje helemaal niet goed gaat!! Helaas.

  4. Caroline
    april 10th, 2010 @ 17:13

    Poeh zeg dit is echt heftig. Zelf en bij kennisen heb ik gelukkig nog nooit zoiets ergs mee gemaakt.
    Maar dit gun je toch niemand, vooral niet als iets verzwegen is.. Ook al zou je je familie niet meer zien van wegen weet ik veel wat, dan kun je ze nog altijd inlichten, want een (ernstige) ziekte gun je niemand..
    Toch wil ik je nog een fijn weekend wensen!
    Liefs

  5. Aline
    april 10th, 2010 @ 17:39

    @ Minoesjka, het heeft allemaal met zorg te maken inderdaad… die volgens mij te wensen overlaat…

  6. Aline
    april 10th, 2010 @ 17:44

    @ Caroline, mijn oma had gewoon contact met al haar familie leden… maar je hoorde volgens haar niet over kwaaltjes te praten… heb der wel uitgelegd, dat ik het erg lastig vond dat zij een hoop had kunnen voorkomen… maar volgens haar was dat niet zo… dus tja dan is het praten tegen een muur… terwijl de artsen bij mij ook aangaven het te vertellen tegen mijn familieleden…
    Wat voor mijn moeder de doorslag eindelijk gaf wat zij gehad heeft tot twee keer toe, een tia dus, een vorm van trombose… vooral nu dat van oma ook bekend was… terwijl de vader van mijn oma gestorven is aan trombose…
    En mijn vader is al een paar keer geopereerd en daar staat in zijn dossier ook bij welke vorm van trombose ik heb…

  7. tagrijn
    april 11th, 2010 @ 00:31

    Als je dit allemaal hebt meegemaakt, mag je best zorgen om de zorg maken. Ik hoor vaak van zulke verhalen en zolang de patiënten niet massaal in opstand komen zal het de artsen een zorg zijn, lijkt het.

  8. Aline
    april 11th, 2010 @ 08:49

    @ Tagrijn, ja dit is allemaal uit het leven gegrepen zeg maar… dat is eigenlijk altijd bij de ZOZ… het is gewoon heel belangrijk dat ze regelmatig een onderzoek doen naar huisartsen… want ik ben nu al twee keer niet goed terecht gekomen… waarbij eenmaal bijna fataal was…

  9. Tanya
    april 11th, 2010 @ 18:23

    Wat heftig zeg dat ze drie keer hebben gefaald en jij nu nog steeds met de fouten te maken hebt…

  10. Aline
    april 11th, 2010 @ 19:17

    @ Tanta, kan je nagaan als ze bij mij al zoveel fouten maken… hoeveel fouten worden er dan nog meer gemaakt…

  11. Daisy
    april 12th, 2010 @ 10:58

    Het ziekenhuissysteem zit toch niet goed in elkaar. Altijd maar dat lange wachten tussen onderzoeken door. En de huisarts met een pilletje hier en een pilletje daar… alsof ze geen tijd in mensen willen stoppen.
    Rot voor je dat je nu je leven lang medicijnen moet nemen!

  12. Aline
    april 12th, 2010 @ 11:03

    @ Daisy, ja en ook vervelend dat als hij gewoon simpel weg een urineonderzoek had gedaan, het gelijk opgelost had kunnen worden…

  13. hanneke
    april 12th, 2010 @ 13:19

    kantje boord dus!
    en geen sorry zeker?
    ik zal over een schadevergoeding maar niet beginnen.

  14. Aline
    april 12th, 2010 @ 13:27

    @ Hanneke wel een sorry, want ze voelde zich heel erg schuldig… maar ja ik schrok heel erg toen ik na de kuit echo de gang op gerede werd… en zij haar gingen bellen, of ze een te groot klanten bestand had, iets wat ik niet had moeten horen… maar ja de deur stond op een kier… dat was het moment waarop wij hoorden dat ik geen 24 uur meer gehad had…

Geef een reactie

Je moet ingelogd zijn om reacties te geven.